ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ

σημ: κατάλληλο για όσους ξέρουν να διαβάζουν. Για τους υπόλοιπους που κινδυνεύουν να προσβληθούν από μερικές κακές λέξεις -των οποίων ελέγξαμε την ύπαρξη στα λεξικά-, είναι απαραίτητη η γονική συναίνεση.Άρχισε να ξετυλίγεται μπροστά μας το (σατανικό, νομίζει) σχέδιο του Κωστάκη για να ξεχαστούν όλες οι πουστιές του και να ξαναστοιχίσει πίσω του τους πεινασμένους στόκους που τον ψηφίζουν.

Η πορδή που εξαπέλυσε ο πρωθυπουργός Καραμανλής με το Καλάσνικόφ του εναντίον του πιτσιρικά αστυνομικού, μας θύμισε την άλλη κλανιά, εκείνη των τριών "ανθρώπων της τέχνης".

Nα πούμε οτι για τον τραυματισμό του αστυφύλακα σύσσωμη η Ασφάλεια, το επόμενο λεπτό, έκλεισε ολόκληρη την περιοχή για ώρες, πραγματοποίησε όλες τις δυνατές και αδύνατες αναπαραστάσεις και έρευνες, βρήκε τους κάλυκες, όλες οι βολές ήταν ευθείες προς τον αστυφύλακα, μια τον τραυμάτισε. Κανένα άλλο στοιχείο. 'Αρα ή οι πυροβολητές ήταν αστεία καθοίκια, αντίθετα με τους ισχυρισμούς της Αστυνομικής Αρχής, ή δεν ήθελαν να σκοτώσουν.

Για τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό, η Ασφάλεια, 15 μέρες μετά, πήγε επί τόπου, τέντωσε τέσσερις κλωστές για τα μάτια του κόσμου, πραγματοποίησε κάτι έρευνες και κατάφερε να καταγράψει με ιλιγγιώδη ακρίβεια τη δαιδαλώδη διαδρομή της σφαίρας του μη δολοφόνου αστυνομικού.Η κηδεία του Έλληνα πολίτη αγνοήθηκε στομφωδώς από την κυβέρνηση. Τον Έλληνα αστυνομικό τίμησε δεόντως με την επίσκεψή του ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.

Ας έρθουμε τώρα (ΤΑ ΝΕΑ 24.12.08) στο "κείμενο οργής" τριών "Ελλήνων πολιτών" που "πιστεύουν στη δημοκρατία και τηρούν τους κανόνες της". (http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artID=4493983)

Το κείμενο στρέφεται εναντίον της "επανάστασης των απολίτιστων" που τους έχει "προβληματίσει βαθιά". Πιο βαθιά από πριν, εννοείται, όταν π. χ. οι δημοκρατικώς εκλεγμένοι αντιπρόσωποί τους και των υπολοίπων Ελλήνων λήστευαν ασυστόλως μέσω αυτού του αφορολόγητου μορφώματος που ονομάζεται Εκκλησία, την περιουσία αυτών που τους εξέλεξαν.

Αυτός ο βαθύς προβληματισμός τους προέρχεται, είπαν, από την "τυφλή βία" των στηλιτευόμενων απολίτιστων, σε αντίθεση, φανταζόμαστε, με την πολύ πρόσφατη επιλεκτική βία των θεσμικών και μάλλον πολιτισμένων εκπροσώπων της δημοκρατικής πολιτείας.

Οι τρεις αυτοί σωματοφύλακες της δημοκρατίας είναι οι Απόστολος Δοξιάδης, Πέτρος Μάρκαρης και Τάκης Θεοδωρόπουλος. Αυτοαποκαλούνται "άνθρωποι της τέχνης".

Η υπενθύμιση του χρέους τους στους "πλουσιοπάροχα επιχορηγούμενους" υπόλοιπους ανθρώπους της τέχνης "από τους φόρους" των τριών να εκληφθεί ως απειλή εκτροπής; Οτι θα πάρουν το νόμο στα χέρια τους αν δεν συμμορφωθούν: Οτι θα τους κόψουν τις επιχορηγήσεις; Οτι θα τους κόψουν τίποτα άλλο;

'Εχει και η δημοκρατία μας τις ατέλειές της.

Θα αποκωδικοποιήσουμε, εδώ, την "τέχνη" που είναι "λειτούργημα" και τη σχέση της με την αγοραία "τιμή" των τριών αυτών αυτόκλητων ανθρώπων της.

O Απόστολος Δοξιάδης είναι γιος του μπαμπά του. Ήθελε να γίνει γνωστός. Θα μπορούσε να διαλέξει το ποδόσφαιρο. Διάλεξε την Τέχνη, που τότε ήταν πιο σικ. Το σινεμά του φάνηκε βατό, έκανε κανα δυο έργα, βοήθησε παίρνοντας και τα ηνία του ελληνικού κινηματογράφου αλλά δεν του 'κατσε. Του΄κατσε όμως μια ηθοποιός βιντεοταινιών και την παντρεύτηκε.

Στράφηκε προς τη συγγραφική και έγραψε ένα βιβλίο με αναφορές σ΄ένα θείο και σε μια μαθηματική εικασία. Αν κρίνουμε από τον αριθμό των σχετικών δημοσιευμάτων στον Τύπο θα πρέπει να είναι αριστούργημα. Υποθέτουμε οτι τα υπέρογκα έξοδα για την προώθησή του στην Αθήνα, το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη πληρώθηκαν από τους κατά τόπους εκδότες, που, όμως, δεν ανταμείφθηκαν, το βιβλίο ήταν πολύ προχωρημένο για τους απολίτιστους, εν δυνάμει, αναγνώστες του. Δεν τράβηξε. Ο Δοξιάδης όμως δεν το ΄βαλε κάτω. Το φερε από δω το φερε από κει, τίποτα. Ώσπου είχε τη φαεινή ιδέα να το μπογιατίσει, να του βάλει ζωγραφιές, να το κάνει κόμικ για να το διαβάσουν, τουλάχιστον, τα παιδιά. Αυτά όμως, χειρότερα ακόμα κι από το "να μαγαρίζουν ανενόχλητα την Ακρόπολη", το αγνόησαν. Τα κωλόπαιδα.

Υπάρχουν τρόποι πολύ πιο ανέξοδοι (τα έξοδα τα αναλαμβάνουν τα πρωινάδικα της τηλεόρασης) να γίνεις γνωστός. Παντρεύεσαι μια πασίγνωστη στα βιντεοκλάμπ ηθοποιό που βάζει κάποιους να σε σκοτώσουν και αποτυχαίνουν... Λέμε...

Ο Πέτρος Μάρκαρης είναι γιος της μαμάς του. Άρχισε από εκεί που πρέπει να αρχίζει κάθε αριβίστας, από αριστερά. Και οι μεταφράσεις του Μπρέχτ είναι ένα όχημα, μια μηχανική που σε τοποθετεί στον αστερισμό της Αριστεράς. Αυτή αποτελεί την αφετηρία προς το μύχιο πόθο του, την Αρπαχτή. Αλλά η μετάβαση από τον Μπρέχτ στην αρπαχτή είναι επίπονη. Η μαμά του κάθε μέρα τον παρότρυνε: Βγάλτο από μέσα σου, παιδί μου, βγάλτο, ρε άχρηστε. Ώσπου ξεσφίχτηκε, αφέθηκε και το ΄βγαλε, έβγαλε το Χαρίτο από μέσα του, ξαλάφρωσε, έγινε άλλος άνθρωπος, έγινε ο εαυτός του. Κι όταν γράφεις τέτοιες αηδίες, στην εποχή της καφρίλας που ζούμε, προάγεσαι σε αφεντικό του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου που, ω του θαύματος, επιδοτεί ανθρώπους της τέχνης.

Παίρνει κι η κόρη σου -που δεν πετούσε πέτρες στους δρόμους, αλλά υπηρετούσε θητείες ολόκληρες στου Τheo- το βραβείο στη Δράμα. Να βοηθάς την πρόοδο του σπλάχνου σου δεν είναι νεποτισμός.

'Όταν αφήνεσαι πολύ κινδυνεύεις από ακράτεια. Η τελευταία κένωση του Πέτρου Μάρκαρη, από κοινού με τους άλλους δύο εσφιγμένους είναι αυτό το παταγώδες "κείμενο οργής".

Φανταστείτε τους, τους τρεις μαζί τη στιγμή που το βγάζουν από μέσα τους, τη στιγμή του οργασμού...

Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος είναι γιος του Χατζηδάκι. Αυτόν διάλεξε για μπαμπά του, απόδειξη των μεγάλων του προσδοκιών. Βοήθησε και ο ΔΟΛ με το μεροκάματο και τις πλάτες που παρείχε Σαν τον Καβάφη, εμπνεύστηκε πολύ από την αρχαιότητα. Άλλο, όμως, ποιητής, άλλο ελαιοχρωματιστής.

Από το υπαρξιακό του αδιέξοδο τον έβγαλε ο, παντελώς αγνοούμενος Έλληνας στρατιωτικός κονδυλοφόρος της αρχαιότητας, Ξενοφών. Τον συναντάμε μόνο στα βιβλία Γυμνασίου του στρατάρχη Παπάγου -προαστίου και του εθνάρχη Καραμανλή -θείου.

Ο Ξενοφών και ο Θεοδωρόπουλος από μόνοι τους δεν πουλάνε. Δεν πούλησαν ούτε σα δίδυμο. Δεν πούλησαν ούτε πλουσιοπάροχα επιδοτούμενοι από τους φόρους των πολιτών, που διαχειρίζονται το ΕΚΕΒΙ και η ΕΡΤ.

Ο Θεοδωρόπουλος έστησε την πανάκριβη τηλεοπτική εκπομπή "Απ΄τη μεριά του Μπερνάρ". Νεκρανάστησε το γνωστότατο Γάλλο παραγωγό -παρουσιαστή εκπομπών κριτικής βιβλίου της γαλλικής τηλεόρασης Μπερνάρ Πιβό για να παρουσιάσει το αριστούργημά του. Ο Πιβό εξήγησε: Δεν έχω προτάσεις από τη Γαλλική τηλεόραση εδώ και πολύ καιρό. Την πρόταση που μου έκαναν οι Έλληνες μου ήταν αδύνατο να την αρνηθώ, ήταν πάρα πολλά τα λεφτά. Η πρώτη εκπομπή (στις έξι όλες κι όλες) της ΕΤ1 ώρα 21.00 στις 19 Μαρτίου 2007 ήταν αφιερωμένη στον Τάκη Θεοδωρόπουλο και στο πόνημά του. Η δεύτερη, μια εβδομάδα αργότερα, στον Πέτρο Μάρκαρη και τον αριστερό Τσε του. Καταλάβαμε περίπου;

Το timing αυτού του κατάπτυστου κειμένου και η ανάρτησή του σε όλες τις γνωστές επιφάνειες, φέρνει στο μυαλό "παραγγελιά" στον τεκέ της δημοκρατίας που πρεσβεύουν οι τρεις. Αυτές τις μέρες που ο Τύπος γνωρίζει πρωτοφανή άνθηση με τόσες νέες εφημερίδες που ΕΚΔΙΔΟΝΤΑΙ σ΄όλη την Ελλάδα από τους γνωστούς "νταβατζήδες" για να προσελκύσουν το μουστερή - ψηφοφόρο προς τη μεριά της πουτάνας που θα σώσει ακόμη μια φορά την ΠΑΡΤΙΔΑ.

Στη ζωή υπάρχουν λίγοι καλοί, πολλοί κακοί και τρεις άσχημοι. Κακάσχημοι. Παραμορφωμένοι από το μίσος. Σηκώνονται από το κρεβάτι και βλέπουν τη μούρη τους στον καθρέφτη. Και τους ζητάτε να συγχωρήσουν τα παιδιά; Αυτοί οι νεκροθάφτες της αθωότητας; Οι εθελούσιοι εκπρόσωποι της απόλυτης σήψης; Ψοφίμια.

Προσθέστε σ΄αυτό το σύστημα όλα τα κοπρόσκυλα που κόπτονται στην τηλεόραση για το Νόμο και την Τάξη (τώρα που μοιράζει λεφτά, λόγω εκλογών), όπως επίσης τα δέντρα του θείου Εθνάρχη και τη μητσοτακική αποστατική.

Οι παλαιοκομμουνισταί Πάγκαλος, Ανδρουλάκης, οι Χρυσοχοίδης, Διαμαντοπούλου κ. α. έφυγαν πιο πέρα από το όζον, πιο πέρα από τον Άδωνι, τ΄άλλα λουλούδια και τη μπουμπούκα, είναι στη Νέα (;) Δημοκρατία.

Όποιοι νομίζουν ότι ο ανηψιός δεν θα γίνει χειρότερος απ΄το θείο, καλού κακού να προγραμματίσουν κανέναν αγιασμό από τον πνευματικό τους.

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ, ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΒΙΑ, ΤΗ ΝΟΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ.