Μέγαρον Μουσικής Αθηνών: κόσμος ή υπόκοσμος;

Όλη η Ελλάδα αξιοποιήσιμος και "επιφανειακώς" προς πώλησιν, μηδέ των υπηκόων εξαιρουμένων, όλη στο σφυρί, όλοι υποχρεωτικώς στρατευμένοι στην εκστρατεία των διαρθρωτικών αλλαγών, στην πορεία προς τη μηδενική αξία της εργασίας, προς τον εξαγνισμό του λαού δια της αενάου νηστείας, όλοι όσοι δεν χρωστούν τίποτα, όλοι πλην Λακεδαιμονίων.
Όλοι, εκτός της συμμορίας [συν+μόρα(=τμήμα), αυτοί που μοιράζονται τη λεία] των πολιτικών, τραπεζιτών, ιδιοκτητών ΜΜΕ, "μεγαλοεπιχειρηματιών", ανώτερων δικαστικών, στρατιωτικών, αστυνομικών και κληρικών.
Όλοι αυτοί, όλως παραδόξως, αντίθετα με τους φτωχούς πολίτες, χρωστούν. Τα κόμματα, οι "επιχειρηματίες", οι εκδότες, οι τράπεζες, δεν υπάρχει πλούσιος που να μη χρωστάει. Η ελίτ επιχειρεί με δανεικά και ζει με αγύριστα.

Το Μέγαρο χρωστάει και η ελίτ κόπτεται. Τα δύο κόμματα των αεί υποδίκων κυβερνήσεων που αλληλοκατηγορούνται δικαίως για τα χειρότερα, σ' ένα συμφωνούν, να σώσουν το Μέγαρο που χρωστάει στους τραπεζίτες που ξημεροβραδιάζουν εκεί μέσα αλλά ζητούν επειγόντως τα λεφτά που τους χρωστάει. Η ελίτ κόπτεται για τη σωτηρία του Μεγάρου αλλά δεν πληρώνει για την εξόφληση του δανείου του, επειδή η ελίτ δεν πληρώνει ποτέ τίποτα, έχει τα λεφτά στην Ελβετία. Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο του Μεγάρου; Ο Προβόπουλος, ο Κωστόπουλος, ο Γκαργκάνας, ο Βγενόπουλος, ο Κοσκωτάς, ο Μητσοτάκης, η Πετραλιά, ο Χυτήρης, ο Νταράλας, ο Δασκαλόπουλος, η Μούσχουρη, η Μπάλτσα, ο Ανταμό, η Γλυκατζή-Ahrweiler, ο καπετάν Γιωργάρας Βαρδινογιάννης, ο μπάρμπα Γιάννης Λάτσης, ο Λαμπράκης, ο Καρπόζηλος, η κυρά Μαριάννα Βαρδινογιάννη στην εκατοστή από τότε που άρχισαν οι αραβικές "κλωτσοπατινάδες" βράβευσή της για φιλανθρωπικά, η Μαρί Κυριακού, ο Μάικ ο Φασουλάκης, οι γίγαντες του Αθλητικού Ιδεώδους Μηνάς Κυριακού και Ισίδωρος Κούβελος, ο ευπατρίδης Αχιλλέας Μπέος, ο Σημίτης, ο Φάστρακος Παμπούκης, ο Μάκαρος Ψωμιάδης ο ακάθειρκτος (χορηγός του Μπολσόι;) ή, μόλις ξεμπλέξει από τις μικρότητες της Αθλητικής Δικαιοσύνης, ο, κατά Κόκκαλη, ελληνικός θεσμός-πρόεδρος μεγάλου και ιστορικού συλλόγου, Μαρινάκης;

Αν δεν πληρώσει κανείς τους πού θα ακουστούν "Η δύναμη της απώλειας και οι μεταμορφώσεις της οδύνης: η δημιουργία ως αντίδοτο στις κρίσεις", καλή ώρα, από την groupie του Σημίτη, Φωτεινή Τσαλίκογλου ή "Το σύνθετο και αξιόπιστο πρόγραμμα πολιτιστικής, πνευματικής και παιδευτικής αναδημιουργίας, με στόχο την ανάδειξη της συνθετικής προτεραιότητας που πρέπει να έχουν η πολιτισμική και περιβαλλοντική, η ηθική και ιστορική ευθύνη, για την ισόρροπη ανάπτυξη συλλογικών αγαθών και εθνικού πλούτου"??!!;..!?; (εφημ.TA NEA 3.8.11) από τον και πρόεδρο του Παναθηναϊκού, Νίκο Α. Κωνσταντόπουλο;

Γι' αυτό, το ΠΑΣΟΚ δια στομάτων Γιώργου Παπακωνσταντίνου και Χρήστου Πρωτόπαπα και η ΝΔ δια του Γιάννη Μιχελάκη ομονόησαν και επέβαλαν να πληρώσουν τα χρέη του Μεγάρου στους τραπεζίτες, οι κάτοικοι της Γαύδου, οι νεαροί Πομάκοι του Εχίνου και οι γέροντες του Άνω Νευροκοπίου, οι ίδιοι που προηγουμένως χάρισαν το οικόπεδο για να χτιστεί και να λειτουργεί 20 χρόνια τώρα με δικά τους χρήματα, το Μέγαρο-Εντευκτήριο των προαναφερθέντων ανθρώπων του Πολιτισμού με ξένα κόλλυβα.

Εκπονείται όμως ο πολιτισμός σε Μέγαρα; Αν αυτοί είναι πολιτισμένοι, είναι βάρβαροι "...αυτοί (που) βαρυούντ' ευφράδειες και δημηγορίες."; Είχε γνώσιν των Μεγάρων και, φυσικά, νοσταλγία των βαρβάρων, ο ποιητής...

Να παράγεται ο πολιτισμός στα φοροαπαλλακτικά πολιτιστικά Ιδρύματα των ίδιων κλεφτών και αμαρτωλών και ήδη φοροαπαλλαγμένων νεοσυλλεκτών και τυμβωρύχων αρχαιοκαπήλων;

Είναι λογικό να πωλείται όλη η χώρα και ν' αγοράζει (όπως παλαιότερα τη Βιστωνίδα) από τους ευεργετημένους τραπεζίτες το δικό της Μέγαρο (που παραδόξως δεν πωλείται για την εξόφληση του χρέους της πατρίδας);

Γιατί η ΕΕ και το ΔΝΤ κλείνουν τα μάτια στην εξόφληση του δανείου του Μεγάρου από το υπερχρεωμένο κράτος; Μήπως επειδή αυτό είναι περιουσία του υπόκοσμου των Μόρλοκ και όχι του φορολογούμενου μαλάκα Ελόι;

Είναι ο Πολιτισμός του Μεγάρου λιγότερο κρατικοδίαιτος από άλλους, Γερουλάνε;

Ποιος προεξοφλεί ότι τόσον και τόσο ακριβό πολιτισμό θα τον αντέξουν οι πολίτες και δεν θα χρειαστεί κι άλλα δάνεια για να διακοσμηθεί κι απ' έξω το Μέγαρο με αντιτρομοκρατικούς τσιμεντόλιθους όπως η όμορη Πρεσβεία; Και για να κατασκευασθούν τούνελ απ' τη Βουλή στο Μέγαρο και το Κολλέγιο και το Νομισματοκοπείο;

Αν όμως προλάβει και οργανωθεί και φέτος μες τη χλιδή του Μεγάρου μας το Bal masqué des Débutantes, αυτή η απαραίτητη για την διαιώνιση του είδους των  κηφήνων εκδήλωση, η κυνική νεαρά που θα εκτεθεί στα λιγωμένα μάτια του όχι λιγότερο κυνικού φέρελπι golden boy, να επιλέξει την ενδεδειγμένη αμφίεση: να ντυθεί stock option.

Κι ελπίζουμε να μην έχει, εν τω μεταξύ, ψηφίσει καμιά κατεπείγουσα  εχθροπάθεια ο Καστανίδης και βρεθούμε κατηγορούμενοι για διασπορά μίσους εναντίον της κοινωνικής ομάδας των πολιτισμένων, Κόκκαλη και Βασιλίσσης Σοφίας γωνία.
.

Οδοιπορικό στον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο: Τον κόσμο των Αγορών (του Θανάτου).

Άνθρωποι και σαβούρα. Πόση πυρηνική ενέργεια χρειάστηκε για τόση απόγνωση και τόση σαβούρα;...

Οι Γιαπωνέζοι είναι πρωτοπόροι: μετά τη στρατιωτική πυρηνική ενέργεια (1945, βομβαρδισμοί Χιροσίμα, Ναγκασάκι), γεύονται και την ειρηνική, με την ανήκεστη βλάβη των πυρηνικών σταθμών ηλεκτρικής ενέργειας. Κακό του κεφαλιού τους και τις δύο φορές, την πρώτη γιατί υποτίμησαν την καταστροφική διαστροφή της Αμερικής, τη δεύτερη γιατί αγνόησαν το μέγεθος της απληστίας αυτών που επικράτησαν για να οδηγήσουν την Ιαπωνία και την ανθρωπότητα στο Βασίλειο των Αγορών. Η πυρηνική ενέργεια, αποτελεί για το κατεστραμμένο μυαλό των στρατιωτικών, κρυμμένων στα καταφύγιά τους, το απόλυτο όπλο επειδή εκλείπουν τα όρια της ολέθριας αποτελεσματικότητάς της και ακριβώς επειδή δεν υπάρχει τεχνολογία απόλυτου ελέγχου της, είναι αδόκιμη για ειρηνική χρήση. Και όμως άνθρωποι (των Αγορών) ασυνείδητοι, χωρίς ίχνος δισταγμού επέβαλαν σ΄όλον σχεδόν τον πλανήτη αυτήν την ατελή τεχνολογία. Η βιομηχανία πυρηνικής ενέργειας προτάσσει το χαμηλό (θεωρητικά) κόστος παραγωγής, τη μη εκπομπή CO2, υπεύθυνου για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ανεξαρτησία από τις χώρες παραγωγής πετρελαίου και την ανάγκη εναλλακτικής του πετρελαίου πηγής ενέργειας όταν αυτό θα έχει εξαντληθεί.

Στην πραγματικότητα το λόμπι της πυρηνικής ενέργειας είναι ένας μηχανισμός τόσο κολοσσιαίος όσα τα κέρδη που του αποφέρει αυτή η θανάσιμη επιβολή (η αγορά ειρηνικής πυρηνικής ενέργειας ανταγωνίζεται παγκοσμίως το εμπόριο όπλων, ναρκωτικών και "λευκής σαρκός"). Το κόστος κατασκευής ενός τέτοιου εργοστασίου είναι υπέρογκο (μέσος όρος 5 δις ευρώ, αλλά στη ροή των εργασιών πολλαπλασιάζεται επί 3), η διάρκεια ζωής ενός αντιδραστήρα 10-12 χρόνια, οι επιβεβαιωμένες βλάβες και διακοπές παραγωγής αμέτρητες (το εργοστάσιο του Fessenheim στη Γαλλία έσπασε ρεκόρ "περιστατικών": 202 από το 2000 έως το 2007. Μέσος όρος στη Γαλλία για την ίδια περίοδο:77), γι αυτό δεν λειτουργούν ποτέ σε πλήρη ισχύ, οι κίνδυνοι από κατασκευαστικά και τεχνικά λάθη, φυσικά φαινόμενα, ανθρώπινο παράγοντα ή δολιοφθορές είναι τεράστιοι. Η υπερθέρμανση των ποταμών στις όχθες των οποίων χτίζονται από ανάγκη ψύξης των αντιδραστήρων τους (το νερό βράζει όταν βγαίνει από το εργοστάσιο), αλλοιώνουν τη χλωρίδα και την πανίδα. Η μόλυνση του περιβάλλοντος από τα ραδιενεργά απόβλητα και κατάλοιπα είναι οριστική (το πλουτώνιο 239, υποπροϊόν του ουρανίου 238, χάνει τη μισή ραδιενέργειά του σε 24.100 χρόνια, το ποσειδώνιο σε εκατομμύρια χρόνια).

Το διεθνές αληταριό του διακινεί την "ειρηνική" πυρηνική ενέργεια καταχώνει τα ραδιενεργά απόβλητα σε παλιά ορυχεία αλατιού, τα πετάει στη θάλασσα ή τα αφήνει ακάλυπτα σε ειδικές χωματερές, λόγω του δυσθεώρητου κόστους ελάχιστης ουδετεροποίησής τους (που δεν κρίνει σκόπιμο να περιλάβει στην τιμή πώλησης των πυρηνικών σταθμών γιατί θα την ανέβαζε σε ασύμφορα ύψη). Τα κατάλοιπα, δηλαδή ολόκληρο το εργοστάσιο όταν σταματά η λειτουργία του, θάβονται κάτω από τόνους τσιμέντου και χώματος με ωραίο γκαζόν από πάνω, χωρίς αυτό να τα καθιστά ακίνδυνα. Τα κρύβουν κάτω απ' το χαλί.

Δεν υπάρχει πυρηνικός σταθμός χωρίς ατυχήματα και μικρές έως πολύ σοβαρές βλάβες, η πλειονότητα των οποίων μένει κρυφή. Παραθέτουμε τα πιο σοβαρά απ' όσα έγιναν γνωστά:

• 29.9.1957. Το σοβιετικό πειραματικό εργοστάσιο Tcheliabinsk 40, στο Kyshtyn, Ουράλια, εξερράγη. Διέφυγαν στην ατμόσφαιρα 74 τρισεκατομμύρια Μπεκερέλ (Τσερνομπίλ:50 τρισεκ.). Το γεγονός κρατήθηκε μυστικό 30 χρόνια. Το 1967 μια θύελλα σήκωσε στον αέρα τα ραδιενεργά προϊόντα που είχαν κατακάτσει και επέφεραν νέα καταστροφή. Στις 27.1.1993, η ρωσική κυβέρνηση ενέκρινε πρόγραμμα απολύμανσης 35 δις δολαρίων.
• 10.10.1957. Windscale, Μεγάλη Βρετανία, επίπεδο 5 στην κλίμακα Ιnes (International Nuclear Events Scale).
• 28.3.1979. Three Mile Island, Πενσιλβανία ΗΠΑ, επίπεδο 5. Απ' όπου το κινηματογραφικό έργο "Το σύνδρομο της Κίνας".
• 26.4.1986. Tchernobyl, Ουκρανία. Επίπεδο 7. Το επίπεδο 7 προστέθηκε στην κλίμακα Ines μετά το Τσερνομπίλ. Δεν έγινε γνωστό στο κοινό ούτε το χιλιοστό των αιτίων του συμβάντος και των παρενεργειών του.
• 12.3.2011. FUKUSHIMA. Η Ιαπωνία δεν θα είναι ποτέ πια όπως πριν.

Το αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο του Καρκίνου υπολόγισε ότι οι ατμοσφαιρικές πυρηνικές δοκιμές στη Νεβάδα επέφεραν 10.000-75.000 καρκίνους του θυρεοειδούς. Ο καρκίνος προσβάλει έναν οργανισμό και συνήθως, αργά ή γρήγορα, τον σκοτώνει και ταυτόχρονα πεθαίνει κι ο ίδιος. Εκτός αν βρεθεί θεραπεία που σκοτώνει μόνο τον καρκίνο.

Την ίδια δομή με τον καρκίνο έχουν οι Αγορές. Θα πεθάνουν όταν σκοτώσουν τον πλανήτη που έχουν προσβάλει. Εκτός αν σκοτώσουμε τις Αγορές και αυτούς που τις εκπροσωπούν. Αυτή είναι η μόνη θεραπεία.
Οι εταιρείες που κατέχουν και εμπορεύονται την ειρηνική πυρηνική ενέργεια ανήκουν στις Αγορές, τις ίδιες που αυξάνουν όταν τις εξυπηρετεί την τιμή του πετρελαίου για να προωθήσουν τις πωλήσεις πυρηνικών σταθμών περιττής ηλεκτρικής ενέργειας για την κατασκευή άχρηστων και επιβλαβών αντικειμένων. Κάθε γύφτος δύο σπίτια, τρία αυτοκίνητα, τέσσερις τηλεοράσεις, πέντε κινητά... 

Αρχή της δεκαετίας του '60 πήρε μορφή το φαινόμενο, που σύντομα ονομάστηκε Οικολογία. Κύριος στόχος των οικολόγων, δηλαδή ανθρώπων που συνειδητοποίησαν τους κινδύνους για το περιβάλλον από αυθαίρετες ενέργειες πολιτικών και βιομηχάνων με σκοπό το κέρδος και απόλυτη περιφρόνηση για τη φύση, η κατασκευή ηλεκτροπυρηνικών εργοστασίων. Το πρώτο στην Ιστορία λειτούργησε στις 24.8.51 στις ΗΠΑ. Δεύτερο, Μάιο '54 στην ΕΣΣΔ. Τρίτο, Ιανουάριο '56 στη Γαλλία, τέταρτο Μάιο '56 στη Μ. Βρετανία.
Οι φωνές του αντιπυρηνικού κινήματος που βρισκόταν στα σπάργανα πνίγηκαν αμέσως κάτω από βουνά ειρωνείας, ύβρεων και λάσπης. Όλη η συγκροτημένη κοινωνία με επικεφαλής τα ΜΜΕ περιφρόνησαν τους "αξύριστους" (κάτι σαν τον Γερουλάνο και τον Παύλο Τσίμα) και "βρώμικους" νεαρούς που δεν σέβονται τις αποφάσεις της πολιτείας. Οι οικολόγοι ήταν πλέον καταχωρημένοι: οπισθοδρομικοί, χωριάτες, αμόρφωτοι, γιδοβοσκοί, άπλυτοι, τσαρλατάνοι, τρωγλοδύτες, κομπογιαννίτες, απολίτιστοι. Στο Παρίσι, οι τρεις-τέσσερις γλοιώδεις πάμπλουτοι αυτοαποκαλούμενοι "νέοι φιλόσοφοι" -θλιβερά γερόντια τώρα- πρότειναν στην "πανίδα των αντιπυρηνικών" διαδηλωτών που προέβαλλαν εναλλακτικές μορφές παραγωγής ενέργειας, να μαζεύουν τα κακάδια απ' τη μύτη τους και να παράγουν μ' αυτά ηλεκτρική ενέργεια...

Γαλλία: Δράση οικολόγων - Αντίδραση κράτους

Το 80% της ηλεκτρικής ενέργειας της Γαλλίας παράγεται από 58, όλα ιδιωτικά, πυρηνικά εργοστάσια. Τα επίσημα στοιχεία για τη ραδιενέργεια που δίνονται ανέκαθεν από τις εταιρείες ή από το κράτος είναι ελλειπή ή ψευδή. Είναι η μόνη χώρα που δεν έδωσε κανένα στοιχείο για τη ραδιενέργεια στην επικράτειά της μετά την έκρηξη του Τσερνομπίλ, επισήμως αυτή σταμάτησε στα σύνορά της. Έως και σήμερα εκκρεμούν στα δικαστήρια απαιτήσεις 500 ασθενών με θυρεοειδοπάθεια εξ αιτίας του Τσερνομπίλ, εναντίον του κράτους. Το 1986, ιδιώτες ίδρυσαν ένα ανεξάρτητο εργαστήριο μέτρησης της ραδιενέργειας, το CRIIRAD. Είναι το μόνο που εμπιστεύονται οι πολίτες και οι ξένες κυβερνήσεις (οι πολιτικοί δεν έχουν εμπιστοσύνη στους πολιτικούς. Δεν υπάρχει πολιτικός να στοιχηματίσει ένα ευρώ στην εντιμότητα πολιτικού).

• 26.4.1964. Πρώτη μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας εναντίον της πυρηνικής βόμβας σε πάρκο έξω απ' το Παρίσι. 120.000 διαδηλωτές.
• 1971. Fessenheim, Αλσατία. Μεγάλο Kανάλι του Ρήνου. Πρώτη συγκέντρωση εναντίον της ηλεκτροπυρηνικής ενέργειας, 5.000 Γάλλοι και Γερμανοί.
• 1971. Le Bugey, κοντά στη Λυών. Δεξιά όχθη του Ροδανού. Καλοκαίρι. Ένας 34χρονος λιπόσαρκος, διοπτροφόρος με μαύρη παλιομοδίτικη ρεπούμπλικα, μέτριος γραφιάς, μέτριος σκιτσογράφος στο περιοδικό "Charlie Hebdo", ο Pierre Fournier, διοργανώνει δια του περιοδικού και με τη βοήθεια της γυναίκας του ένα τεράστιο γεγονός: Ήρθαν απ' όλη τη Γαλλία, στο χωριό Lagnieu, 15.000 νέοι και ξεκίνησαν το μεσημεράκι όλοι μαζί, πεζή, και από έναν χωματόδρομο μες τα χωράφια έφτασαν 18 χλμ και ώρες μετά μπροστά στην κεντρική πύλη του νεότευκτου πυρηνικού σταθμού του Bugey, για ένα ολονύκτιο sit-in (καθιστική διαμαρτυρία). Στην κοίτη του ποταμού Ain (παραπόταμος του Ροδανού), όχι πολύ μακριά, είχε στηθεί μια γιγαντιαία σκηνή όπου τραγούδησαν οι μεγαλύτεροι γαλλόφωνοι εναλλακτικοί καλλιτέχνες. Όλο αυτό το γεγονός αποσιωπήθηκε παντελώς από τα ΜΜΕ.
• 1972. Νοέμβριος. Ο Pierre Fournier ιδρύει με τη βοήθεια του Cavanna και του  "professeur Choron", ιδρυτών του "Charlie Hebdo" το μηνιαίο οικολογικό περιοδικό "La Gueule Ouverte, η εφημερίδα που ανακοινώνει το τέλος του κόσμου" (Gueule Ouverte: Το Στόμα Ανοιχτό. Θα ουρλιάξουμε με... θα ψοφήσουμε με... ), που έμελλε να γίνει η βίβλος της αντιπυρηνικής διαμαρτυρίας.
• 1973. 15 Φεβρουαρίου. Ο Pierre Fournier πεθαίνει από "καρδιακή προσβολή" σε ηλικία 35 ετών.
• 1974. Ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος της Δημοκρατίας Valery Giscard d'Estaing, μεγαλομέτοχος της πυρηνικής βιομηχανίας, επιταχύνει το γαλλικό ειρηνικό πυρηνικό πρόγαμμα. Η γαλλική αυτή βιομηχανία (όπως η Δεξιά στην Ελλάδα: Ελληνικός Συναγερμός, ΕΡΕ, ΝΔ) άλλαξε πολλές φορές ονομασία: CEA, FRAMATOME, EURODIF, COGEMA, AREVA. Αυτό το AREVA θυμίζει το όνειρο (REVE) και τα παραδείσια νησιά του Ειρηνικού (Mururoa, Tureia, Rarotonga, Rea, Mangareva) όπου οι Γάλλοι, από το 1962, επιχειρούν τις πυρηνικές δοκιμές τους.
• 1977. 31 Ιουλίου. Πυρηνικό εργοστάσιο Creys-Malville. 5.000 ΜΑΤ εναντίον 60.000 διαμαρτυρόμενων πολιτών. 1 νεκρός, πολλοί σοβαρά τραυματίες, 12 συλλήψεις, 6 καταδίκες σε φυλάκιση.
• 1981. Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Mitterrand, όπως πάντα οι πολιτικοί, άλλα είχε πει προεκλογικά, άλλα έπραξε. Όχι μόνο δεν αποστασιοποιήθηκε από το πυρηνικό πρόγραμμα της Γαλλίας, όχι μονο δεν το επιβράδυνε αλλά το επιτάχυνε και σχεδίασε μια τεράστια μετωπική επίθεση εναντίον όλων όσοι αναφέρονταν σε πυρηνικά και περιβαλλοντολογικά θέματα. Η αριστερή εφημερίδα "Liberation" αποκαλεί τους αντιπυρηνικούς "branquignols" (καραγκιόζηδες). Το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα υποστήριξε πάντα σταθερά την πυρηνική ενέργεια.
• 1985. Το μιτεραντικό καθεστώς βυθίζει στις 10 Ιουλίου στο λιμάνι Auckland της Νέας Ζηλανδίας το σκάφος της Greenpeace "Rainbow Warrior" που ήθελε να εμποδίσει τις πυρηνικές δοκιμές στο νησί Mururoa. Σκοτώθηκε ο φωτογράφος Fernando Pereira. Η εγκληματική επιχείρηση "Satanic" οργανώθηκε από τη γαλλική υπηρεσία αντικατασκοπείας DGSE, στην οποία πήραν μέρος 30 πράκτορες μεταξύ των οποίων ο αδελφός της Segolene Royal, υποψήφιας Προέδρου της Γαλλίας απέναντι στον Sarkozy.
• Άγνωστα στο κοινό, αλλά γλαφυρά. Τη νύχτα της 27.12.1999, με τους ανέμους του Ατλαντικού στα 150χλμ/ώρα, τα κύματα του ποταμού Gironde πλημμύρισαν το σταθμό του Blayais. Η απόλυτη καταστροφή αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή. Το 2003, με τον μεγάλο καύσωνα, όλα τα εργοστάσια στις όχθες των ποταμών έπρεπε σύμφωνα με τις προδιαγραφές τους να διακόψουν τη λειτουργία τους. Δεν σταμάτησαν. Είδαμε μάλιστα στην τηλεόραση το τραγελαφικό, κάτι καημένους να προσπαθούν να κρυώσουν τους αντιδραστήρες με σωλήνες ποτίσματος.

Όπως όλοι οι άνθρωποι που ψήφισαν Μιτεράν για κάτι καλύτερο, έτσι και οι οικολόγοι αντιπυρηνικοί έχασαν κάθε ελπίδα αλλαγής και κυρίως κατάλαβαν ότι οι πολιτικοί είναι ανέντιμοι. Τα κόμματα απαγορεύουν την εντιμότητα στα στελέχη τους. Και έχασαν τη ζωντάνια τους και η Οικολογία έγινε κόμμα, κι όλος ο πριμοδοτούμενος από την πυρηνική βιομηχανία συρφετός συνεχίζει (τους βλέπουμε αυτές τις μέρες στις τηλεοράσεις, επιστήμονες, ειδικοί, δημοσιογράφοι) να αμφισβητεί την ουσία της διαμαρτυρίας των αντιφρονούντων. Τίποτε δεν άλλαξε προς το καλύτερο στην πυρηνική βιομηχανία μέχρι σήμερα. Οι νέες τεχνολογίες, όπως οι υπεραντιδραστήρες τύπου Phenix και Superphenix, είναι ακόμα πιο επικίνδυνες.

Οι Ουκρανοί για να κλείσουν οριστικά το εργοστάσιο του Τσερνομπίλ, εκβίαζαν τη διεθνή κοινότητα, το παγκόσμιο πυρηνικό λόμπι στην πραγματικότητα, επί 15 χρόνια. Έκλεισε και ο τελευταίος αντιδραστήρας (Νο 3) στις 15.12.2000. Η "διεθνής κοινότητα", δηλαδή η διεθνής των φορολογουμένων πολιτών, πλήρωσε δισεκατομμύρια δολάρια στους Ουκρανούς και στις εταιρείες που έθαψαν το εργοστάσιο, δηλαδή τις εταιρείες του πυρηνικού λόμπι. Γιατί όμως, όπως αργότερα και με το Kozloduy της Βουλγαρίας, το πυρηνικό λόμπι υπέκυψε σ' αυτόν τον εκβιασμό; Η υγεία των πολιτών δεν ήταν ποτέ στις προτεραιότητές τους, το αντίθετο: Οι Αμερικανοί στην έρημο της Νεβάδας έστελναν τους νεοσύλλεκτους στρατιώτες τους κοντά στις πυρηνικές δοκιμές τους, όπως και οι Γάλλοι τους ντόπιους κατοίκους της αλγερινής Σαχάρας και κατόπιν των κοραλλιογενών νησιών του Ειρηνικού για να έχουν απτά δείγματα των επιπτώσεων της ραδιενέργειας στους ανθρώπους. Τους ενδιέφερε κυρίως το θάψιμο της υπόθεσης Τσερνομπίλ, έτσι ώστε να συνεχίσουν ανενόχλητοι τη χρυσοφόρα μπίζνα τους.

Το 2003 άρχισε η κατασκευή από τη γαλλική EDF(Electricite De France) στο Olkiluoto της Φινλανδίας ένα εργοστάσιο νέας τεχνολογίας με 4 αντιδραστήρες δυναμικότητας 1600 MW, με έτος αποπεράτωσης το 2009. Λόγω τεχνικών προβλημάτων η κατασκευή πήρε παράταση έως το 2014. Έως το 2009 το κόστος κατασκευής είχε υπερβεί την αρχική πρόβλεψη κατά 3 δισεκ. ευρώ.  

Από την πρώτη ματιά -δεν χρειαζόταν δεύτερη ούτε δεύτερη σκέψη- φάνηκε σε κάποιον κάπως μυημένο, πόσο μάλλον στους ειδικούς επιστήμονες, ότι αυτό που συνέβη στους πυρηνικούς σταθμούς της Ιαπωνίας ήταν η μεγαλύτερη με υπαιτιότητα του ανθρώπου καταστροφή στη Γη. Κι όμως προσπαθούν κι ακόμη μέχρι σήμερα να το υποβαθμίσουν. Και θα το θάψουν το ίδιο γρήγορα με τα θύματα του σεισμού και του τσουνάμι.

Η αλαζονεία και η απληστία των πιθηκοειδών των Αγορών είναι απύθμενες. Έχτισαν εργοστάσια για 20-25 χρόνια και τα αφήνουν να λειτουργούν 40-50. Είπαν οι Γιαπωνέζοι μετά το μεγάλο σεισμό του Kobe (17.1.1995) ότι ήταν απροετοίμαστοι αλλά πήραν το μάθημα και βελτίωσαν τις άμυνές τους απέναντι στους επόμενους σεισμούς. Άφησαν όμως τα ετοιμόρροπα εργοστάσια να λειτουργούν με μερικά μπαλώματα, προσβλέποντας μέχρι τέλους στο κέρδος. Κέρδος και από την ίδια τους την καταστροφή! Αυτή είναι η κρατούσα οικονομική θεωρία, απ' τη μύγα ξύγκι. Όπως προηγουμένως οι ομοϊδεάτες τους απ' τους Εβραίους σαπούνι...

Οι Αγορές προελαύνουν, η ανθρωπότητα οπισθοχωρεί, οι άνθρωποι θα εργάζονται περισσότερο για λιγότερα χρήματα, οι πυρηνικοί αντιδραστήρες επίσης αλλά για περισσότερα χρήματα για τις Αγορές, σύνταξη στα 67 για ανθρώπους και αντιδραστήρες από την Μέρκελ.

Αν στην Ελλάδα υπήρχαν τέτοια κελεπούρια δεν θά 'πεφταν οι πολιτικοί της τόσο χαμηλά ν' αγοράζουν λίμνες από ψευτοκαλόγερους για πενταροδεκάρες...

* Μετά τη Fukushima οι επιστήμονες εργάζονται πυρετωδώς για την αντικατάσταση της κλίμακας Ines με νέα "προσαρμοσμένη στις νέες συνθήκες" κλίμακα μέτρησης των πυρηνικών περιστατικών...
.